SeriezSpot Radio

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

GONE 2012



Η Τζίλ στο παρελθόν έπεσε θύμα απαγωγής ενός serial killer αλλά είναι η μόνη από τα θύματά του που καταφέρνει στο τέλος να δραπετεύσει. Δύο χρόνια μετά, κατά τη διάρκεια της βραδινής της βάρδιας σαν «μεροκαμαριάρα» σερβιτόρα, η αδερφή της εξαφανίζεται και είναι βέβαιη πως την έχει απαγάγει ο ίδιος άνδρας που είχε απαγάγει και την ίδια τότε. Προσφεύγει στην αστυνομία αλλά θεωρούν όλα τα στοιχεία απλά προϊόντα της φαντασίας της. Τότε η Τζίλ αποφασίζει να κυνηγήσει μόνη της τον απαγωγέα για να σώσει την αδελφή της, τις λίγες ώρες που απέμειναν μέχρι να την σκοτώσει.

 
(In Time  , Red Riding Hood)




...
 (The Dark Knight Rises, The Devil Wears Prada )

...
(Dexter , Quarantine, The Exorcism Of Emily )

...
( Black Swan , Captain America: The First Avenger )


...
(  American Beauty, The Hunger Games, P2 )

...
( X-Men Origins: Wolverine, The Matrix Reloaded)

( I Am Number Four , Remember Me )







Εγώ ένα έχω να πω… «Γιατί?». Το casting αποτελείται από ηθοποιούς που στο παρελθόν είχαν κάνει καλές επιλογές ρόλων αλλά μάλλον τους χτύπησε και εκείνους την πόρτα η οικονομική κρίση.. Το trailer σε προϊδεάζει για ένα θρίλερ – ταινία μυστηρίου. Νο..no..no..Μάλλον υποτιμούν την νοημοσύνη μου… Οι αστυνομικοί επιδίδονται σε ένα ασταμάτητο κυνηγητό της πρωταγωνίστριας παρά να ψάχνουν για την εξαφανισμένη, η Αγγελική Νικολούλη δεν έχει ακόμα ξεκινήσει τις εκπομπές οπότε η ίδια ανακρίνει τους ντόπιους χρησιμοποιώντας ψέματα που θα έπειθαν μόνο 8χρονα παιδάκια, αλλά στη συνέχεια μεταμορφώνεται σε μια δαιμόνια Μάτα Χάρι. Η κατάληξη είναι προβλέψιμη από την αρχή σχεδόν της ταινίας ενώ οι χαρακτήρες χαρακτηρίζονται με 3 Α (Άχρωμοι, Αδιάφοροι ,Ανούσιοι). Όσο για το σασπένς? Το χάσαμε το κορμί πατριώτη. . Πολύ κακό για το τίποτα…




Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Step Up 4 - Revolution



  Όσοι συμπεριλαμβάνονται στους φανατικούς του χορού φαντάζομαι και πρέπει να τα έχουν  δει και τα 4. Το σενάριο είναι απλό αλλά δεν μας ενδιαφέρει και πολύ. Με νέους πρωταγωνιστές, αυτή τη φορά το σκηνικό διαδραματίζεται στο εξωτικό Μαϊάμι. Η  Έμιλι, κόρη ενός επιχειρηματία, φτάνει στη Φλόριντα φιλοδοξώντας να κάνει καριέρα χορεύτριας παρά τις αντιρρήσεις του. Εκεί ερωτεύεται τον Σον, τον αρχηγό μιας πρωτότυπης ομάδας χορού, και τον βοηθά να αντισταθεί στις προθέσεις του πατέρα της, ο οποίος απειλεί να αγοράσει μια ιστορική παραθαλάσσια γειτονιά του Μαϊάμι για να την απαλλοτριώσει, απομακρύνοντας  χιλιάδες ανθρώπους από την περιοχή τους. Η Έμιλι μαζί με τον Σον και τους ΜΟΒ θα πρέπει ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε οι χορευτικές τους εμφανίσεις να γίνουν κινήσεις διαμαρτυρίες, διαφορετικά κινδυνεύουν να χάσουν το όνειρό τους. Άλλωστε, ο βασικός στόχος των ταινιών «Step Up» δεν είναι να προσφέρουν πρωτότυπο σενάριο και εκπληκτικές ερμηνείες στους θεατές, αλλά εντυπωσιακό χορό.

Το τελευταίο step up ανταποκρίνεται πλήρως στις νέες τάσεις της εποχής μας: ART DANCE, STREET DANCE , PARKOUR, DANCE FLASH MOB ….Η μουσική είναι πιο κουλτουριάρικη σε σχέση με τα προηγούμενα και ο χορός πιο μαζικός και εκλεπτυσμένος. Το αποτέλεσμα δεν είναι απλά ένας ομαδικός  χορός  επικοινωνίας και έκφρασης αλλά μία ολοκληρωμένη μορφή τέχνης. Χωρίς να έχω σκοπό να επηρεάσω γνώμες, από θέμα χορογραφίας και μουσικών επιλογών της ταινίας θεωρώ καλύτερο  το step up 2 - the streets  και ύστερα το step up 3 από θέμα ενδυματολογικό. Η αλήθεια είναι ότι δε θα χαράμιζα τα λιγοστά μου χρήματα για να το δω στους κινηματογράφους. Αυτό μας δεν με εμποδίζει από το να τη δω σαν μια ευχάριστη νεανική ταινία χορού. Βέβαια, το IMDb δίνει καλύτερες κριτικές στο πρώτο και το τελευταίο. Οπότε οι απόψεις διίστανται…
 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΜΙΑΣ ΣΧΕΣΗΣ – AWAY FROM HER






Πώς μια αρρώστια μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ιδανικού ζευγαριού που ζει μαζί για πάνω από 40 χρόνια; Πόσα ψυχικά αποθέματα χρειάζονται για να αντέξει κάποιος να ζει δίπλα σε έναν άνθρωπο που όχι μόνο σβήνει τις αναμνήσεις της κοινή τους ζωής , αλλά σιγά - σιγά και τον ίδιο;
Χρησιμοποιώντας τη νόσο του Αλτσχάιμερ, της ασθένειας που βασανίζει εκατομμύρια ανθρώπων παγκοσμίως, σαν αλληγορία πάνω στη μνήμη και την επιλογή των ανθρώπων να θυμούνται μόνο αυτά που θέλουν και όποτε θέλουν, η ηθοποιός Σάρα Πόλεϊ  ξεδιπλώνει το ταλέντο της κάνοντας το σκηνοθετικό της ντεμπούτο έχοντας την τύχη να διευθύνει δύο ιερά τέρατα της έβδομης τέχνης. Η Τζούλι Κρίστι και η δική μας Ολυμπία Δουκάκη (η οποία είναι και εκπρόσωπος του αμερικανικού Iδρύματος Alzheimer) συναντιούνται σε μια βαθιά ανθρώπινη, τρυφερή, συγκινητική ταινία για τη μνήμη, τη συντροφικότητα, την προδοσία, την αφοσίωση, τα γηρατειά και την αγάπη. Η ταινία είναι βασισμένη στο διήγημα «The bear who came over the mountain» της Αlice Munro.     
        Η Φιόνα και ο Γκραντ, ένας πρώην καθηγητής πανεπιστημίου, έχουν αποσυρθεί σε ένα εξοχικό σπίτι σε μια απομονωμένη περιοχή. Είναι ένα ζευγάρι που δεν έχει χάσει την αγάπη και την τρυφερότητα μεταξύ του. Όμως η φαινομενικά τέλεια κοινή τους ζωή αρχίζει να ταράζεται όταν τα συμπτώματα της νόσου αρχίζουν να γίνονται εντονότερα στη συμπεριφορά της Φιόνα. Η ίδια συνειδητοποιεί την κατάστασή της και πιέζει τον Γκραντ για την εισαγωγή της σε ένα θεραπευτήριο. Όμως, η πορεία της ασθένειας δείχνει να επιταχύνεται. Και ο Γκραντ θα έχει να αντιμετωπίσει εκτός από την απουσία της αγαπημένης του γυναίκας και την αδιαφορία που του δείχνει όλο και περισσότερο, καθώς αρχίζει να ερωτεύεται έναν άλλον ασθενή. Εκείνος θα πλησιάσει τη γυναίκα του άλλου άντρα, ώστε να την πείσει να τον επιστρέψει στο θεραπευτήριο και να κάνει τη Φιόνα πιο ευτυχισμένη μέσα στον κόσμο που ζει πια. Μία εξαιρετικά επίπονη δοκιμασία για δύο ανθρώπους που θα κρίνει το σύντομο μέλλον τους αλλά κυρίως θα αναθεωρήσει το πλούσιο παρελθόν τους.
      Αν και δεν είμαι υπέρ των δραματικών ταινιών ομολογώ ότι η συγκεκριμένη ταινία μου κράτησε το ενδιαφέρον χωρίς να γίνει υπερβολικά μελό. Η υπόθεση αφορά κάτι που θα μπορούσε να συμβεί στον οποιονδήποτε. Ασχολείται με ένα δύσκολο και δυσάρεστο θέμα, όμως η ταινία δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο θλιβερή όσο περίμενα αρχικά. Αντιθέτως είναι χαμηλών τόνων, παρουσιάζει με ρεαλισμό τις επιπτώσεις του Αλτσχάιμερ στην ζωή, στις διαπροσωπικές σχέσεις, χωρίς υστερίες και κραυγαλέες αντιδράσεις. Επιβεβαιώνει ότι η ζωή μας κάνει κύκλους, μιας και όλοι αντιμετωπίζουν την πρόκληση του γάμου, της δέσμευσης και της αφοσίωσης. Οι πράξεις του συζύγου αποτελούν παράδειγμα οικογενειακής πίστης και σεβασμού στο έτερον ήμισυ παρόλο που έρχονται αντιμέτωπες με την προδοσία. Απορρίπτοντας τις συναισθηματικές υπερβολές δίνει κουράγιο στις οικογένειες που πλήττονται από την μη θεραπεύσιμη ασθένεια.
https://www.youtube.com/watch?v=ct7eXP-ivAk